پیش خود فکر کردم که چرا در اکثر شهر ها قسمت های شمالی آن پیشرفته تر و مدرن تر است و مردم آن از رفاه بیشتری برخوردار هستند.در حالی که در قسمت های جنوبی آن، فقر به وضوح به چشم می خورد.برای توجیح آن که چرا این مطلب به صورت یک اصل در آمده و به ندرت شهری پیدا می شود که قسمت جنوبی آن مرفه تر از قسمت شمالی آن باشد به نتیجه ی جالبی رسیدم ، که دوست دارم آن را با شما هم در میان بگذارم.شهر ها همیشه در کنار منابع آبی تاسیس می شده اند.و حداقل در کشور گرم و خشک ما این منابع آبی بیشتر در پای کوه ها و دامنه ی آن ها وجود داشته است. نتیجه گیری آسان اینست که اغلب شهر ها در پای کوه قرار می گرفته.و این موجب می شود که شمال شهر ها مساحت ثابتی داشته باشند.در حالی که جنوب آن که بیشتر به دشت می ماند و شهر تا هر جا که امکانش باشد پیش می رود.حاشیه نشینی گسترش می یابد.افرادی که توانایی خرید مسکن در مناطق شهری ندارند به حاشیه کشیده می شوند .بهترین راه ممکن برای از میان بردن این فاجعه ی شهری اقدام دولت در ایجاد محدودیت برای گستره شهری ست.و جمعیت اضافی را در شهرک های جدید و نوپا متمرکز کند.
البته مطالب بالا تقریبا واضح به نظر می رسد و ذکر دودوتا چهار تا چندان منطقی به نظر نمی آید.به بزرگی خودتون ببخشید دیگه.راستی چه قدر تو این وبلاگ مردم نظر می ذارند.:-)