چطوره سر جریان ثبت نام برای نامزد ها یکمی حرف سیاسی اینجا بنویسم؟کاری به اینکه چه کسی انتخاب می شه ندارم.چون که به نظر من همه ی این نامزد ها و کسانی که می خواهند وارد عرصه ی انتخابات بشوند همه و همه شان در یک دسته و گروه هستند.و انتخاب هر کدامشان به نظر من در آینده ی کشور تاثیر یکسانی خواهد داشت.هم چنین نمی خواهم در مورد انتخاب میان خوب و خوب تر یا بد و بدتر صحبت کنم.
من در این چند خط می خواهم درمورد نکته ای بنویسم که تا به حال کمتر کسی از آن سخن گفته است و در عین حال یک پلیتک بسیار بسیار قوی از سوی رجال سیاسی هست .
عکس چند نفری که برای نامزدی ریاست جمهوری در وزارت کشور ثبت نام کرده اند حتما دیده اید؟یکی از آن ها پرچم بزرگی را دور کول خود انداخته و بلاکارد بزرگی روی سینه اش وصل کرده:نوکر ملت ایران.یکی دیگه دستاری زرد با ابایی سبز پوشیده و فکر کنم از این هایی است که کنار خیابان می نشیند و روضه می خواند! یکی دیگه از آن ها گونی تنش کرده و اون یکی اصلا شرت هم پاش نکرده! همه ی این ها از رفتگر محله تا کروبی و قالی باف برای نامزدی ریاست جمهوری ثبت نام کرده اند.و در تلویزیون هم گزارشی از گفتار برخی افراد تهیه کرده اند که هر کسی نباید سرشو بندازه پایین و بیاد نامزد ریاست جمهوری بشه.خوب این چه چیزی رو می رسونه.اگه مخاطب این رسانه ها باشید باید به دنبال نهادی بگردید که تنها کسانی که صلاحیت رئیس جمهور شدن را دارند تایید صلاحیت کنند.آها دقیقا درسته بهش رسیدیم:شورای نگهبان.تمام این روند ها که چهره ی یک معتاد کنار میدان شوش را به تصویر می کشند که آمده برای ریاست جمهوری ثبت نام کند و بعد سخن چند نفر که هر کسی نباید سرشو بندازه و بیاد نامزد بشه و بعد هم برای اینکه چنین نظری تحقق پیدا کنه باید نهادی باشه تا نامزد ها را تایید صلاحیت بکنه همه و همه ی این روند ها برای اثبات مشروعیت شورای نگهبان هست.من البته باز هم می گم که کاری به مشروعیت یا عدم مشروعیت شورای نگهبان ندارم.اصلا همین جا اعلام می کنم که شورای نگهبان مشروعیت داره و حتما باید این نهاد وجود داشته باشه.ولی البته یادمون نره که 70 میلیون مردم ایران هم یه نیمچه عقل و شعوری دارند که بتوانند تشخیص بدهند چه کسی صلاحیت دارد و چه کسی صلاحیت ندارد.